Onderzoek naar voorkeur Graves-behandeling van patiënten en van artsen

Behandelingsopties voor de ziekte van Graves (GD) bestaan uit schildklierremmers (ATD), radioactief jodium (RAI) en totale thyreoïdectomie (TT, operatie). Richtlijnen bevelen aan om deze opties met patiënten te bespreken, rekening houdend met de voorkeuren van de patiënt. Deze studie heeft tot doel de voorkeuren van patiënten en artsen en de afwegingen bij het kiezen van een behandeling te evalueren en te vergelijken.

Patients’ and clinicians’ preferences for treatment for Graves’ disease: A discrete choice experiment
Caroline van Kinschot,  Vikas Soekhai, Esther de Bekker-Grob, Edward Visser, Robin Peeters, Tessa van Ginhoven, Charlotte van Noord

Als je schildklier te veel hormoon maakt

Schildkliertje

Een discreet keuze-experiment (DCE) werd uitgevoerd met artsen en met GD-patiënten met een eerste diagnose of recidief (terugval) in het voorgaande jaar. De deelnemers kregen hypothetische behandelingsopties aangeboden die verschilden in type behandeling, remissiepercentages, ernstige bijwerkingen, permanente stemveranderingen en hypocalciëmie. 

Resultaten

286 (82%) patiënten en 61 (18%) artsen namen deel aan de DCE. Alle behandelkenmerken hadden gevolgen voor de behandelingskeuze. Het remissiepercentage was het belangrijkste en verklaarde respectievelijk 37% en 35% van de keuzes bij patiënten en artsen. Zowel patiënten als artsen gaven de voorkeur aan ATD boven chirurgie en RAI. Een sterke negatieve voorkeur voor RAI-behandeling werd waargenomen in een subklasse van patiënten, terwijl artsen RAI verkozen boven chirurgie.

Conclusie

Bij zowel patiënten als artsen was het remissiepercentage de belangrijkste factor van de behandelingskeuze. ATD was de behandelingsoptie met de meeste voorkeur. Patiënten hadden een negatieve voorkeur voor RAI in vergelijking met alternatieven, terwijl artsen RAI verkozen boven chirurgie. Artsen dienen zich ervan bewust te zijn dat hun persoonlijke houding ten opzichte van RAI verschilt van die van hun patiënten. Dit onderzoek naar de voorkeuren van patiënten en artsen kan gedeelde besluitvorming ondersteunen en daardoor de klinische behandeling verbeteren.