Schildkliertje heeft van de onderwerpen titratie-therapie en remissie een kleine selectie gemaakt. Jarenlang werd in Nederland de ziekte van Graves behandeld met de block en replace-therapie. Naast een hoge dosis schildklierremmers als strumazol (thiamazol; MMI) of propylthiouracil (PTU) slikt de patiënt levothyroxine. De laatste jaren wordt in Nederland steeds meer behandeld met de titratie-therapie. Daarbij slikt iemand een zo laag mogelijke dosis schildklierremmers. Belangrijk is dat patiënten informatie krijgen over die titratie-therapie. In Nederland is daar weinig over te vinden.
Schildklierremmers als strumazol (thiamazol; MMI) en propylthiouracil (PTU) zijn de afgelopen tachtig jaar op grote schaal gebruikt bij de behandeling van verschillende vormen van hyperthyreoïdie. Deze review zet voor- en nadelen van deze medicijnen op een rijtje. Strumazol heeft zijn eigen aanvaardbare werkzaamheid laten zien bij de behandeling van hyperthyreoïdie. Vooral bij de ziekte van Graves bij kinderen en volwassenen en ook tijdens zwangerschap en borstvoeding. Strumazol heeft meestal de voorkeur. Dat komt door de betere werkzaamheid en minder nadelige effecten, zoals een eenmaal daagse dosis en een lange halfwaardetijd. PTU krijgt de voorkeur tijdens de maanden vóór de zwangerschap en de eerste 16 weken van de zwangerschap. Dat is vanwege de ernstigere bijwerkingen van strumazol bij de foetus.
Recente studies hebben de werkzaamheid en veiligheid van langdurige behandeling met strumazol met lage onderhoudsdoses bij de ziekte van Graves en toxisch multinodulaire struma bevestigd. Ondanks de lange geschiedenis van het gebruik van schildklierremmers, is er nog steeds discussie over hun bijwerkingen.
Aanpassing van de dosis moet worden uitgevoerd op basis van de resultaten van periodieke klinische en biochemische monitoring. Tijdens de eerste maanden van de therapie zijn serumvrij T4 en totaal T3 geschikte biochemische markers (tsh is dan meestal onderdrukt) die binnen 2-6 weken na aanvang van de behandeling moeten worden beoordeeld. Als euthyreoïdie wordt verkregen, kan de dosis met 30-50% worden verlaagd. Na het bereiken van de minimumdosis die nodig is voor het handhaven van de euthyreoïdie, kunnen de controletermijnen worden verhoogd tot elke 2-3 maanden. Bij langdurige therapie kan die controletermijn zelfs elke 6 maanden worden.
Risicofactoren die vaak samengaan met een terugval van de ziekte van Graves zijn ernst van thyreotoxicose, struma-grootte en niveaus van TSH-receptor en TBII antistoffen. Risicofactoren als mannelijk geslacht, jongere leeftijd, roken, aanwezigheid van orbitopathie (de oogziekte) en psychiatrische problemen) worden minder vaak gemeld.
Er is een nieuwe voorspellende test ontwikkeld voor herhaling van de ziekte van Graves vóór het begin van de behandeling met schildklierremmers, de GREAT-score, ontwikkeld op basis van leeftijd, vrij T4, TBII-antistoffen niveau en struma-grootte. Meer onderzoek is nodig.
Antithyroid drugs
Hengameh Abdi, Atieh Amouzegar en Fereidoun Azizi
Met langdurig lage dosis strumazol minder terugkomst hyperthyreoïdieHengameh Abdi, Atieh Amouzegar en Fereidoun Azizi
Fereidoun Azizi en Ramin Malboosbaf
Schildkliertje
Schildklierremmers als strumazol (thiamazol; MMI) en propylthiouracil (PTU) zijn de afgelopen tachtig jaar op grote schaal gebruikt bij de behandeling van verschillende vormen van hyperthyreoïdie. Deze review zet voor- en nadelen van deze medicijnen op een rijtje. Strumazol heeft zijn eigen aanvaardbare werkzaamheid laten zien bij de behandeling van hyperthyreoïdie. Vooral bij de ziekte van Graves bij kinderen en volwassenen en ook tijdens zwangerschap en borstvoeding. Strumazol heeft meestal de voorkeur. Dat komt door de betere werkzaamheid en minder nadelige effecten, zoals een eenmaal daagse dosis en een lange halfwaardetijd. PTU krijgt de voorkeur tijdens de maanden vóór de zwangerschap en de eerste 16 weken van de zwangerschap. Dat is vanwege de ernstigere bijwerkingen van strumazol bij de foetus.
Recente studies hebben de werkzaamheid en veiligheid van langdurige behandeling met strumazol met lage onderhoudsdoses bij de ziekte van Graves en toxisch multinodulaire struma bevestigd. Ondanks de lange geschiedenis van het gebruik van schildklierremmers, is er nog steeds discussie over hun bijwerkingen.
Titratietherapie
Er zijn twee strategieën voor de behandeling met schildklierremmers:
De startdosis van strumazol is 5-40 mg in 1-2 verdeelde doses of PTU 100-800 mg in 2-3 verdeelde doses. De dosis hangt af van de ernst van thyreotoxicose. Rekening wordt gehouden met de vrije T4- en totale T3-spiegels, symptomen van de patiënt en struma. Het primaire doel is een snel herstel van euthyreoïdie (normale schildklierfunctie/bloedwaarden) met minimale bijwerkingen. De dosis schildklierremmer kan worden verlaagd tot dagelijkse onderhoudsdoses van 2,5-10 mg strumazol of 50-150 mg PTU gedurende meerdere maanden.
- Block en replace-therapie, dat wil zeggen een hoge dosis schildklierremmer gecombineerd met levothyroxine, wat geassocieerd is met meer bijwerkingen
- Titratie- of monotherapie met schildklierremmers (strumazol of PTU), zie hieronder
De startdosis van strumazol is 5-40 mg in 1-2 verdeelde doses of PTU 100-800 mg in 2-3 verdeelde doses. De dosis hangt af van de ernst van thyreotoxicose. Rekening wordt gehouden met de vrije T4- en totale T3-spiegels, symptomen van de patiënt en struma. Het primaire doel is een snel herstel van euthyreoïdie (normale schildklierfunctie/bloedwaarden) met minimale bijwerkingen. De dosis schildklierremmer kan worden verlaagd tot dagelijkse onderhoudsdoses van 2,5-10 mg strumazol of 50-150 mg PTU gedurende meerdere maanden.
“Serum TSH kan maanden na aanvang van de therapie onderdrukt blijven en is
daarom geen goede parameter om de therapie vroeg in de kuur te volgen.”
Schildklierremmers en remissie
Remissie van de ziekte van Graves wordt over het algemeen gedefinieerd als een normale schildklierfunctie gedurende ten minste één jaar na stopzetting van de schildklierremmers. Vraag is óf en welke voorspellende factoren er zijn voor de uitkomst van de ziekte van Graves na de behandeling met schildklierremmers.Risicofactoren die vaak samengaan met een terugval van de ziekte van Graves zijn ernst van thyreotoxicose, struma-grootte en niveaus van TSH-receptor en TBII antistoffen. Risicofactoren als mannelijk geslacht, jongere leeftijd, roken, aanwezigheid van orbitopathie (de oogziekte) en psychiatrische problemen) worden minder vaak gemeld.
Er is een nieuwe voorspellende test ontwikkeld voor herhaling van de ziekte van Graves vóór het begin van de behandeling met schildklierremmers, de GREAT-score, ontwikkeld op basis van leeftijd, vrij T4, TBII-antistoffen niveau en struma-grootte. Meer onderzoek is nodig.
Reacties
Ik ben er letterlijk dood en dood ziek van geworden waardoor ik in het ziekenhuis op de IC terecht bent gekomen. En ik ben er nog lang niet.
Een reactie posten