Deze tien ervaringsverhalen geven (hopelijk) informatie, herkenning, steun en waardevolle tips ...
Mijn tip op het gebied van sport en hobby = Doe yoga! Mij bevalt het enorm goed. Als ik gewoon ga sporten en fitnessen heb ik soms het gevoel dat ik er in blijf! Hartkloppingen en zweten als een otter. Maar yoga geeft naast een intensieve fysieke work-out op een rustig tempo ook veel meer innerlijke balans. Bovendien bestaan er verschillende stijlen, van zeer kalm tot poweryoga. Ik zou zeggen, probeer het eens!
Sinds begin april is duidelijk dat mijn klachten werden veroorzaakt door mijn schildklier. Ik had al een paar jaar last van vermoeide benen en begin 2011 werden de klachten sterker: lusteloos, geen zin om te trainen want de benen waren ’s morgens al moe, tijdens een wedstrijd ook benauwd gekregen alsof ik niet genoeg lucht meer kreeg, al geruime tijd het erg snel koud hebben, vanaf dit jaar erg snel zweten, brosse nagels, een erg lage hartslag bleek bij een cardiogram in maart en ga zo maar door. Sporten (hardlopen) gaat nu nog wel maar de spieren protesteren heftig, het duurvermogen daalt alsof ik tegen een grens aan loop. De huisarts zei nog doodleuk: je wordt ook wel wat ouder hoor (54 jaar). Ik doe ook nog eens zwaar lichamelijk werk in soms warme omstandigheden (kwekerij) wat me nog wel goed af gaat al moet ik zeggen dat warmte voorheen mijn vriend was, maar dat het nu af en toe mijn vijand is. Mijn gewicht is de laatste jaren langzaam gestegen wat ik er niet meer af krijg hoeveel ik ook train en werk. Mijn grootste frustratie op dit moment is dat ik niet meer lekker kan sporten, dat mijn lichaam mij in de steek laat.
Anna vertelt in Bewegen doet goed ... maar hoe dan? over haar positieve ervaringen met bewegen. Aan bod komen boeken, artikelen en websites waar zij veel baat bij heeft. Anna heeft de ziekte van Hashimoto en kampt met restklachten.
Blijf vooral bewegen en sporten. Ook al ben ik soms na een dag werken doodmoe toch trek ik mijn loopschoenen aan om hard te gaan lopen. Eerlijk is eerlijk, de ene keer gaat het natuurlijk beter als de andere keer. Maar het gevoel wat ik na afloop heb is niet te beschrijven: zo, toch maar weer even gedaan!! Verder bezoek ik frequent de sportschool (een medische sportschool is een must omdat de belasting wordt afgestemd op jouw situatie persoonlijk). Mijn spieren hebben hier enorm veel baat bij en mijn gewicht kan ik hierdoor ook nog redelijk tot goed onder controle houden!
Bij mij is 2 jaar geleden Hashimoto geconstateerd. Na ongeveer een jaar lijkt het stabiel met medicijnen. Ik ben in de tussentijd blijven sporten, maar regelmatig gefrustreerd thuisgekomen. Inmiddels gaat het conditioneel prima: ik hockey, ik rij paard en ik loop minstens 2 keer per week hard. Als ik een off-day heb, sport ik niet om frustratie te voorkomen. Ik heb goed leren luisteren naar mijn lichaam. Blessures duren wel langer, maar dat heeft wellicht ook met eigenwijsheid in mijn karakter te maken (lees: te lang aanmodderen).
Dit jaar kwam ik er achter dat ik schildklierproblemen heb. Na mij vaker niet lekker gevoeld te hebben ben ik eindelijk naar de dokter gegaan en heb bloed laten prikken. Hier kwam uit dat ik last had van hypothyreoïdie. De klachten vielen allemaal op hun plaats en sinds twee maanden heb ik medicijnen. Na de zomer begon mijn sport, voetbal, weer. Ik had voordien een aantal keren hard gelopen en dacht dat de conditie wel redelijk was. Maar ik zag in de loop der weken dat de conditie van mijn teamgenoten vooruit ging, waar die van mij eerder gelijk bleef. Ik had het gevoel dat ik een plafond had, hoe fit ik kon zijn. Dit was erg frustrerend, want ik kon het niet altijd volhouden. De dokter bevestigde dat het met de schildklier te maken had. Ik zat in een fase dat mijn medicatie omhoog ging, een pilletje meer per 2 weken. Ik merkte ook dat na twee weken mijn niveau ook omhoog ging. Nu mijn medicatie stabiel is, gaat het een stuk beter en mijn conditie gaat ook vooruit. Mindere dagen heb ik af en toe, ik denk 1x per maand. Ik weet gelukkig waar ik last van heb en hier kan ik dan ook rekening mee houden. Ik raad mensen aan eerder naar de dokter te gaan, wanneer zij zich niet lekker voelen. Laat je bloed controleren. Ik heb er namelijk te lang met schildklierproblemen rondgelopen, vind ik achteraf.
Al 9 jaar Hashimoto, gebruik nu Thyrax 175 mcg. Druk gezin, veel werk. Uiteindelijk (na veel gedoe) prima in evenwicht dankzij: Thyrax op vast tijdstip elke dag en twee maal per week sport (hoe dan ook). Ik eet koolhydraatarm en drink geen alcohol. Voel me eindelijk goed en dat is me alles waard.
Na zeker 10 jaar als een dood vogeltje op de bank te zitten en altijd moe te zijn, 2 dagen werken maar daarvoor iedere middag naar bed te moeten, heb ik nu een actief leven! Ik maak zelfs reizen naar de tropen en geniet volop! Ik ben 3 avonden in de week actief met bridge, theater, koor en zangles en heb nog steeds het gevoel dat ik veel moet inhalen.
Ik ben 25 jaar en geboren zonder schildklier. Mijn gehele jeugd heb ik badminton gespeeld en kon ik goed mee, behalve dat ik moeite had met de spierkracht oefeningen en ik niet lenig was. Ook heb ik altijd tegen overgewicht aan gezeten, wat ook niet helpt. Daarnaast speelde concentratie vaak een rol. Ik moet zeggen dat ik dat als kind niet in de gaten had. Vanaf mijn 16e ontwikkelde ik steeds vaker blessures. Badmintonnen werd steeds een lager niveau en uiteindelijk ben ik 3 jaar geleden begonnen met hardlopen. Ik doe dit omdat ik fit wil blijven, het houdt mijn spieren sterk en ik probeer nog steeds op gewicht te blijven. Conditioneel kan ik dit prima aan, ik kan 6-8 km lopen, maar ik heb snel last van spierpijn maar de spieren voelen ook vaak beurs. Daardoor komen blessures geregeld opzetten. Als ik voor mijn gevoel een off-day heb, gaat het sporten ook niet. Het is dan alsof ik na weken opbouwen ineens weer opnieuw kan beginnen alsof ik het kwijt ben. Of dit wat met de schildklier te maken heeft, daar ben ik nog niet uit. Vervelend op dat moment, maar dan ren ik gewoon wat minder. Een offday betekent namelijk dat er ook weer heel veel goede dagen zijn!
Sinds enkele jaren heb ik Hashimoto (hypo), ik heb het al zo lang dat ik me nauwelijks kan herinneren hoe ik was ‘voor’ de diagnose. Als ik me vergelijk met andere mensen van mijn leeftijd (27 jaar), dan merk ik dat ik weinig tot geen conditie heb, kortademig, snel spierpijn en veel minder soepel ben dan anderen. Wat ook meespeelt is dat ik geen resultaat zie als ik sport. Ik val maar niet af, wat niet erg motiverend werkt. Waar ik het allermeeste last van heb is de alles overheersende moeheid, waardoor weinig initiatief en depressieve gedachten. Ze zeggen dat je van sport een rush krijgt, maar die rush heb ik nog nooit gevoeld.
Mijn tip op het gebied van sport en hobby = Doe yoga! Mij bevalt het enorm goed. Als ik gewoon ga sporten en fitnessen heb ik soms het gevoel dat ik er in blijf! Hartkloppingen en zweten als een otter. Maar yoga geeft naast een intensieve fysieke work-out op een rustig tempo ook veel meer innerlijke balans. Bovendien bestaan er verschillende stijlen, van zeer kalm tot poweryoga. Ik zou zeggen, probeer het eens!
Sinds begin april is duidelijk dat mijn klachten werden veroorzaakt door mijn schildklier. Ik had al een paar jaar last van vermoeide benen en begin 2011 werden de klachten sterker: lusteloos, geen zin om te trainen want de benen waren ’s morgens al moe, tijdens een wedstrijd ook benauwd gekregen alsof ik niet genoeg lucht meer kreeg, al geruime tijd het erg snel koud hebben, vanaf dit jaar erg snel zweten, brosse nagels, een erg lage hartslag bleek bij een cardiogram in maart en ga zo maar door. Sporten (hardlopen) gaat nu nog wel maar de spieren protesteren heftig, het duurvermogen daalt alsof ik tegen een grens aan loop. De huisarts zei nog doodleuk: je wordt ook wel wat ouder hoor (54 jaar). Ik doe ook nog eens zwaar lichamelijk werk in soms warme omstandigheden (kwekerij) wat me nog wel goed af gaat al moet ik zeggen dat warmte voorheen mijn vriend was, maar dat het nu af en toe mijn vijand is. Mijn gewicht is de laatste jaren langzaam gestegen wat ik er niet meer af krijg hoeveel ik ook train en werk. Mijn grootste frustratie op dit moment is dat ik niet meer lekker kan sporten, dat mijn lichaam mij in de steek laat.
Anna vertelt in Bewegen doet goed ... maar hoe dan? over haar positieve ervaringen met bewegen. Aan bod komen boeken, artikelen en websites waar zij veel baat bij heeft. Anna heeft de ziekte van Hashimoto en kampt met restklachten.
Blijf vooral bewegen en sporten. Ook al ben ik soms na een dag werken doodmoe toch trek ik mijn loopschoenen aan om hard te gaan lopen. Eerlijk is eerlijk, de ene keer gaat het natuurlijk beter als de andere keer. Maar het gevoel wat ik na afloop heb is niet te beschrijven: zo, toch maar weer even gedaan!! Verder bezoek ik frequent de sportschool (een medische sportschool is een must omdat de belasting wordt afgestemd op jouw situatie persoonlijk). Mijn spieren hebben hier enorm veel baat bij en mijn gewicht kan ik hierdoor ook nog redelijk tot goed onder controle houden!
Bij mij is 2 jaar geleden Hashimoto geconstateerd. Na ongeveer een jaar lijkt het stabiel met medicijnen. Ik ben in de tussentijd blijven sporten, maar regelmatig gefrustreerd thuisgekomen. Inmiddels gaat het conditioneel prima: ik hockey, ik rij paard en ik loop minstens 2 keer per week hard. Als ik een off-day heb, sport ik niet om frustratie te voorkomen. Ik heb goed leren luisteren naar mijn lichaam. Blessures duren wel langer, maar dat heeft wellicht ook met eigenwijsheid in mijn karakter te maken (lees: te lang aanmodderen).
Dit jaar kwam ik er achter dat ik schildklierproblemen heb. Na mij vaker niet lekker gevoeld te hebben ben ik eindelijk naar de dokter gegaan en heb bloed laten prikken. Hier kwam uit dat ik last had van hypothyreoïdie. De klachten vielen allemaal op hun plaats en sinds twee maanden heb ik medicijnen. Na de zomer begon mijn sport, voetbal, weer. Ik had voordien een aantal keren hard gelopen en dacht dat de conditie wel redelijk was. Maar ik zag in de loop der weken dat de conditie van mijn teamgenoten vooruit ging, waar die van mij eerder gelijk bleef. Ik had het gevoel dat ik een plafond had, hoe fit ik kon zijn. Dit was erg frustrerend, want ik kon het niet altijd volhouden. De dokter bevestigde dat het met de schildklier te maken had. Ik zat in een fase dat mijn medicatie omhoog ging, een pilletje meer per 2 weken. Ik merkte ook dat na twee weken mijn niveau ook omhoog ging. Nu mijn medicatie stabiel is, gaat het een stuk beter en mijn conditie gaat ook vooruit. Mindere dagen heb ik af en toe, ik denk 1x per maand. Ik weet gelukkig waar ik last van heb en hier kan ik dan ook rekening mee houden. Ik raad mensen aan eerder naar de dokter te gaan, wanneer zij zich niet lekker voelen. Laat je bloed controleren. Ik heb er namelijk te lang met schildklierproblemen rondgelopen, vind ik achteraf.
Al 9 jaar Hashimoto, gebruik nu Thyrax 175 mcg. Druk gezin, veel werk. Uiteindelijk (na veel gedoe) prima in evenwicht dankzij: Thyrax op vast tijdstip elke dag en twee maal per week sport (hoe dan ook). Ik eet koolhydraatarm en drink geen alcohol. Voel me eindelijk goed en dat is me alles waard.
Na zeker 10 jaar als een dood vogeltje op de bank te zitten en altijd moe te zijn, 2 dagen werken maar daarvoor iedere middag naar bed te moeten, heb ik nu een actief leven! Ik maak zelfs reizen naar de tropen en geniet volop! Ik ben 3 avonden in de week actief met bridge, theater, koor en zangles en heb nog steeds het gevoel dat ik veel moet inhalen.
Ik ben 25 jaar en geboren zonder schildklier. Mijn gehele jeugd heb ik badminton gespeeld en kon ik goed mee, behalve dat ik moeite had met de spierkracht oefeningen en ik niet lenig was. Ook heb ik altijd tegen overgewicht aan gezeten, wat ook niet helpt. Daarnaast speelde concentratie vaak een rol. Ik moet zeggen dat ik dat als kind niet in de gaten had. Vanaf mijn 16e ontwikkelde ik steeds vaker blessures. Badmintonnen werd steeds een lager niveau en uiteindelijk ben ik 3 jaar geleden begonnen met hardlopen. Ik doe dit omdat ik fit wil blijven, het houdt mijn spieren sterk en ik probeer nog steeds op gewicht te blijven. Conditioneel kan ik dit prima aan, ik kan 6-8 km lopen, maar ik heb snel last van spierpijn maar de spieren voelen ook vaak beurs. Daardoor komen blessures geregeld opzetten. Als ik voor mijn gevoel een off-day heb, gaat het sporten ook niet. Het is dan alsof ik na weken opbouwen ineens weer opnieuw kan beginnen alsof ik het kwijt ben. Of dit wat met de schildklier te maken heeft, daar ben ik nog niet uit. Vervelend op dat moment, maar dan ren ik gewoon wat minder. Een offday betekent namelijk dat er ook weer heel veel goede dagen zijn!
Sinds enkele jaren heb ik Hashimoto (hypo), ik heb het al zo lang dat ik me nauwelijks kan herinneren hoe ik was ‘voor’ de diagnose. Als ik me vergelijk met andere mensen van mijn leeftijd (27 jaar), dan merk ik dat ik weinig tot geen conditie heb, kortademig, snel spierpijn en veel minder soepel ben dan anderen. Wat ook meespeelt is dat ik geen resultaat zie als ik sport. Ik val maar niet af, wat niet erg motiverend werkt. Waar ik het allermeeste last van heb is de alles overheersende moeheid, waardoor weinig initiatief en depressieve gedachten. Ze zeggen dat je van sport een rush krijgt, maar die rush heb ik nog nooit gevoeld.
Reacties
Een reactie posten