Over een onderdrukte TSH bij de behandeling van Graves hyperthyreoïdie

Schildklierziekten komen vaak voor. In de volwassen populatie is de incidentie van hypothyreoïdie en thyreotoxicosis 3,5 respectievelijk 0,8 per 1000 vrouwen per jaar; voor mannen zijn deze getallen 0,6 respectievelijk 1.

Vrijwel iedere arts wordt regelmatig geconfronteerd met de vraag of de schildklierfunctie van zijn of haar patiënt wel normaal is.De uitslag van de TSH-bepaling is meestal makkelijk te interpreteren. Desondanks is er een aantal voetangels en klemmen, maar dat is bij iedere laboratoriumtest zo.

Interpretatie van de tsh-uitslag bij evaluatie van een behandeling

EPM Corsmit en WM Wiersinga | Ned Tijdschr Geneeskd. 2003;147:1156-8

Schildkliertje is vooral geïnteresseerd in de interpretatie van de TSH-uitslag bij de behandeling van Graves Hyperthyreoïdie. Op schildklierfora heerst er namelijk geregeld ongerustheid vanwege een TSH die onderdrukt blijft. Volgens dit artikel is een verlaagde TSH-waarde geen betrouwbare maat voor de schildklierfunctie.

Graves-hyperthyreoïdie

Men streeft naar euthyreoïdie, dat wil zeggen naar normale TSH-, FT4- en T3-waarden. Echter, bij de behandeling van Graves-hyperthyreoïdie kan de TSH-concentratie maandenlang onderdrukt blijven, ondanks inmiddels normale FT4- en T3-waarden; soms blijft de TSH-uitslag permanent verlaagd. Een plausibele verklaring hiervoor is onderdrukking van de TSH-secretie door binding van TSH-receptorstimulerende antistoffen aan de TSH-receptor in de hypofyse. 

Probeert men toch een normale TSH-waarde te bereiken door verhoging van de dosis schildklierremmer, dan loopt men gerede kans op het ontstaan van hypothyreoïdie (een verlaagde FT4-concentratie bij nog steeds onderdrukte TSH-concentratie is zelfs mogelijk). Een verlaagde TSH-waarde bij de behandeling van de ziekte van Graves is dus geen betrouwbare maat voor de schildklierfunctie.