10 tips voor het leven met een schildklieraandoening

Ervaringsverhalen geven informatie, herkenning, steun en niet te vergeten waardevolle tips ...

Twijfel nooit aan jezelf! En blijf vechten voor jezelf! JIJ voelt jezelf het beste. JIJ weet hoe je je goed voelt. JIJ kent je lichaam het allerbeste. JIJ bent de baas over je eigen lichaam. Al laat het je in de steek. Blijf vertrouwen houden en vechten dat het goed komt. Al zie je het vaak niet zo. En houd vast aan de mensen om je heen. Zo leer je je echte vrienden kennen. En zeg eerlijk hoe JIJ je voelt. Zo begrijpen anderen je het beste en kunnen ze er voor je zijn. Luister naar je lichaam, wees er lief voor en zie de positieve kanten van het leven. Want het komt goed …

Rust, Regelmaat en Routine! Zo gezond mogelijk eten, genieten, bewegen (wandelen!) en geduld. Gewoon zoveel mogelijk je eigen leven leiden, is dat niet voor iedereen de kunst? We zijn niet zielig, de motor functioneert niet goed, that's all folks.

Ik wil van mijn leven genieten, het is zo betrekkelijk en er zijn hele mooie momenten. Inderdaad het zijn momenten, want de ene keer voel ik me niet fit (moe) en toch probeer ik te genieten van het leven. Hoop dit met jullie te mogen delen en wens een ieder heel veel sterkte toe in alle omstandigheden. Blijf positief ook al is het heel moeilijk …

Ik heb hulp gezocht via de internist en kwam terecht bij de psycholoog van het ziekenhuis. Hij heeft me handige informatie gegeven en tips hoe om te gaan met mijn situatie. Mijn boosheid sloeg om in actie. Inmiddels was ik beter ingesteld en heb ik in mijn leven wat veranderingen aangebracht. Nu merk ik dat er langzamerhand rust komt. Het is belangrijk dat je erover praat met een professioneel iemand. Mijn vriend, vriendinnen, familie begrepen me niet altijd en daar ging ik me alleen maar schuldig over voelen. Stel je verwachtingen bij t.o.v. je vrienden en familie, want zij begrijpen écht niet hoe je je voelt en wat je denkt.

Lezen, lezen en nog eens lezen. Informatie zoeken over wat het is en inhoudt. Daarom is deze site ook zo nuttig. Gun je zelf ook die tijd om het te begrijpen want ik weet als geen anders hoe het voelt, die waas in je hoofd een mistig gevoel, onbegrip, zo moe pijn in je gewrichten noem het allemaal maar op. Ik heb veel aan alle informatie gehad en het lezen van alle ervaringen.

Je bent de aandoening niet, je hebt het ... het is niet wie je bent, heeft niets te maken met je identiteit. Helaas ziet de buitenwereld dat niet altijd, maar ik heb er hierdoor wel beter mee om leren gaan. Hashimoto heeft niets te maken met wie ik ben! Je hebt het, niet je bent het!!!

Elke dag is er weer één waarop je je best doen mag. Geniet van elke goede dag. Blijf niet te lang stilstaan bij een mindere dag, hoe moeilijk dit soms ook is. Zo ben ik door de eerste periode van mijn hypothyreoïdie gekomen, nu 3 jaar geleden, en zo doe ik het nog. Als ik drukke dagen heb gehad of als ik weet dat ik een druk weekend voor de boeg heb, plan ik ruim van tevoren een vrije dag in zodat ik kan bijkomen. Ook al ben ik scherp ingesteld, zulke dagen blijven helaas. Dat is een kwestie van er goed mee leren omgaan. Het is niet je aandoening accepteren, maar ermee leren omgaan. Doorzettingsvermogen is daarbij zeer belangrijk. En ondersteuning van het thuisfront en je leidinggevende zijn essentieel. Gelukkig heb ik die, want anders was ik nooit zover gekomen.

Ik heb, toen ik de diagnose kreeg, een notitieboekje gekocht. Dagelijks schrijf ik hierin hoe ik me voel en hoe erg de klachten zijn, omdat ik nog niet goed ingesteld ben. Op deze manier kan ik terugzien wanneer ik veel of weinig last had van de klachten en of er symptomen bij gekomen zijn. Ook de uitslagen van onderzoeken schrijf ik hierin. Het helpt me op dagen dat het minder goed gaat te relativeren dat het morgen beter kan gaan.

Luister naar je lijf! Lang heb ik geprobeerd het te winnen van de extreme moeheid, spier- en rugpijn, het niet meer helder kunnen denken en de lusteloosheid. Nu ga ik naar bed als ik me moe voel, zeg rustig visite af of een feestje. Wie het niet begrijpt heeft pech gehad. Ik doe het er niet om.

Wees eerlijk naar de buitenwereld en geef duidelijk je grenzen aan. Indien mogelijk is een baan met flexibele werktijden uiteraard ideaal. Verder zou ik willen adviseren om partners (en kinderen) bij de aandoening te betrekken. Ga samen naar bijeenkomsten, geef informatie, praat openlijk zodat wrijving voorkomen wordt. Luister naar je lichaam en wees lief voor jezelf!


Reacties

margreet zei…
Na meer dan 15 jaren worstelen met wat ik zou willen en wat ik uiteindelijk kan zou ik niet eens meer weten hoe ik me eigenlijk voel, gaat het goed, gaat het slecht? De referentie met 'normaal functioneren' is na al die tijd eigenlijk alleen nog een hele mistige herinnering. Dat maakt een gesprek met artsen ook zo lastig. Ik heb m'n leven langzaam aan de omstandigheden aangepast en ben in m'n eigen kleine bubbel best gelukkig maar gaat het dan goed? Geen idee ...