Depressie en schildklierziekten liggen dichter bij elkaar dan artsen en psychiaters denken. Tijd voor een andere kijk op patiënten. Dit artikel is geschreven door Malou van Hintum en verscheen in de Volkskrant van 7 maart 2009 in de zaterdagbijlage ‘Kennis’.
‘Ik kwam er eigenlijk bij toeval achter’, zegt hoogleraar immunologie Hemmo Drexhage (Erasmus Universiteit Rotterdam). ‘Begin jaren negentig kwam een collega-internist naar me toe die in een psychiatrische instelling werkte. Hij vertelde dat er zoveel schildklier-auto-immuunaandoeningen waren in zijn populatie. Dat wekte mijn interesse.’
Inmiddels is bekend dat mensen met een manisch-depressieve stoornis drie keer vaker schildklierafwijkingen hebben dan gezonde mensen. En hoewel de medicatie die ze slikken, lithium, slecht kan zijn voor de schildklier, is die niet verantwoordelijk voor de schildklier-auto-immuniteit die hun parten speelt.
Iets vergelijkbaars geldt voor de verhoogde mate waarin veel mensen met schizofrenie last hebben van hart- en vaatproblemen. Die kunnen wél veroorzaakt worden door de antipsychotica die ze slikken, maar de medicijnen vormen niet de enige oorzaak; ook de stoornis zelf kan dat effect hebben.
Nader onderzoek lijkt erop te wijzen dat beide typen stoornissen, de lichamelijke (somatisch) en de geestelijke (psychiatrisch), niet het gevolg zijn van elkaar, maar geworteld zijn in eenzelfde, deels genetisch bepaald mechanisme dat een verhoogde kwetsbaarheid voor beide veroorzaakt.
Drexhage: ‘Vergelijk het met het inzicht dat aan een herseninfarct en een hartinfarct hetzelfde probleem ten grondslag ligt: slagaderverkalking. Als je dat niet zou weten, zou je verschillende symptoomcomplexen zien, zoals een eeuw geleden ook gebeurde. Zo zal het in de toekomst waarschijnlijk ook gaan met veel psychiatrische stoornissen, én met psychiatrische en somatische ziektebeelden.’
‘Ik kwam er eigenlijk bij toeval achter’, zegt hoogleraar immunologie Hemmo Drexhage (Erasmus Universiteit Rotterdam). ‘Begin jaren negentig kwam een collega-internist naar me toe die in een psychiatrische instelling werkte. Hij vertelde dat er zoveel schildklier-auto-immuunaandoeningen waren in zijn populatie. Dat wekte mijn interesse.’
Inmiddels is bekend dat mensen met een manisch-depressieve stoornis drie keer vaker schildklierafwijkingen hebben dan gezonde mensen. En hoewel de medicatie die ze slikken, lithium, slecht kan zijn voor de schildklier, is die niet verantwoordelijk voor de schildklier-auto-immuniteit die hun parten speelt.
Iets vergelijkbaars geldt voor de verhoogde mate waarin veel mensen met schizofrenie last hebben van hart- en vaatproblemen. Die kunnen wél veroorzaakt worden door de antipsychotica die ze slikken, maar de medicijnen vormen niet de enige oorzaak; ook de stoornis zelf kan dat effect hebben.
Nader onderzoek lijkt erop te wijzen dat beide typen stoornissen, de lichamelijke (somatisch) en de geestelijke (psychiatrisch), niet het gevolg zijn van elkaar, maar geworteld zijn in eenzelfde, deels genetisch bepaald mechanisme dat een verhoogde kwetsbaarheid voor beide veroorzaakt.
Drexhage: ‘Vergelijk het met het inzicht dat aan een herseninfarct en een hartinfarct hetzelfde probleem ten grondslag ligt: slagaderverkalking. Als je dat niet zou weten, zou je verschillende symptoomcomplexen zien, zoals een eeuw geleden ook gebeurde. Zo zal het in de toekomst waarschijnlijk ook gaan met veel psychiatrische stoornissen, én met psychiatrische en somatische ziektebeelden.’
Lees ook
- Met je schildklier naar de psychiater
- Richtlijn bipolaire stoornissen
- Hemmo Drexhage over lichaam en geest, filmpje
- Labyrint over schildklier en psychiatrische stoornissen
- Verband tussen hypothyreoïdie en psychiatrische aandoeningen
- Verband tussen hyperthyreoïdie en psychiatrische aandoeningen
Reacties
Een reactie posten