Gevoelens rond de diagnose schildklieraandoening

Bij een schildklieraandoening kunnen op lichamelijk en psychisch gebied allerlei klachten ontstaan. Een stoornis van de schildklierfunctie wordt vaak pas na lange tijd ontdekt. Vooral de psychische verschijnselen kunnen in die periode - voor en na de diagnose - zorgen voor allerlei gevoelens en emoties. Het is niet zo dat iedereen dergelijke klachten heeft. Maar mogelijk herken je bepaalde gevoelens ...

Voor de diagnose


Twijfel

Je gaat aan jezelf twijfelen als er geen duidelijke verklaring is voor je vermoeidheid en als je lichamelijke en geestelijke functies achteruitgaan.

Angst

Je wordt bang als je steeds vergeetachtiger wordt. Beangstigend is het als je geen kracht meer hebt en als je niet meer kunt rennen of tillen. Of als je oogklachten krijgt.

Onbegrip

Onbegrip ontstaat als je je eigen stemmingswisselingen niet meer begrijpt. Als je zonder aanleiding huilt of agressief wordt, als je het gevoel hebt dat je geen greep meer hebt op allerlei zaken: ze overkomen je. Hetzelfde gebeurt als je je niet door je arts begrepen voelt. Of als mensen in je naaste omgeving, je partner, je kinderen, collega’s, ook niet altijd goed raad met je weten.

Vervreemding

Je hebt het gevoel dat je jezelf niet meer bent, dat je jezelf niet meer kent.

Afscheid

Je kunt nergens meer van genieten. Je ervaart een gevoel van geestelijk dood-zijn, je wilt of durft nergens meer heen. Je hebt het gevoel alsof je afscheid neemt van een zinvol leven.

Schuld

Je ervaart schuldgevoelens over onredelijk gedrag en emotionele uitbarstingen.

Vaak houden mensen de ongerustheid over deze symptomen voor zichzelf. Het is immers niet gemakkelijk om over verschijnselen te spreken die je zelf als vreemd ervaart. Dat leidt tot de angst ‘voor gek verklaard te worden’. De tijd die daarna nodig is om weer ‘jezelf’ te worden kan mede afhankelijk zijn van de ernst van de klachten en de duur ervan.

Na de diagnose


Opluchting

Het kan een enorme opluchting zijn als je te horen krijgt wat je mankeert. Dat het iets is dat bekend is en waar bovendien iets aan gedaan kan worden.

Boosheid, woede en verdriet

Je bent boos vanwege een mogelijk late diagnose en vanwege het feit dat jou dit overkomt. Je ervaart woede om de verloren jaren en soms verdriet om het verlies van partner, baan of vrienden. Je hebt het gevoel dat je onrecht is aangedaan.

Inhaaleffect

Met enige verbetenheid probeer je het gevoelde verlies enigszins te herstellen. Dit uit zich soms in het aanpakken van (te) veel activiteiten tegelijkertijd.

Lees meer ...




Reacties

Monique zei…
Zo fijn dat dit hier staat! Precies waar ik nu mee worstel...
Anoniem zei…
de nagel op de kop !!
judith zei…
dit herken ik allemaal....
Anoniem zei…
Inderdaad, de laatste 2 jaar dacht ik ook dat ik "gek" was en een moeilijk mens om mee te leven... Er is bevestigd dat ik toch al ruim 6 jaar met dit alles heb rondgelopen en de meest vreemde diagnoses heb gehad. Een hele opluchting de diagnose Graves, maar wat ben ik enorm boos en verdrietig als ik kijk naar de chaos die achter mij ligt. Sinds een half jaar (diagnose bekend) ben ik "puin" aan het ruimen.
Anoniem zei…
Poehe, wat een herkenning!
Het is loodzwaar om met deze ziekte om te gaan. Niemand ziet aan de buitenkant dat je iets mankeert. Sommige zeggen, ach pilletje erin probleem opgelost, helaas is dat dus niet waar.
Sterkte voor alle schildklierpatiƫnten.
Anoniem zei…
Heel herkenbaar.
Anoniem zei…
Woow, precies wat hier staat!
Wat een opluching na 1,5 jaar...
Anoniem zei…
Prachtig omschreven allemaal. Herkenbaar. Ook de dubbele gevoelens na de herkenning vd diagnose na 15 jaar
ankie Louer zei…
herkenbaar en vooral de moeheid die zo moeilijk te accepteren is. Ook zeggen mensen geef er niet aan toe niet overdag slapen, goed bedoeld, maar een uur het lichaam rust geven werkt in ieder geval wel.
Lenie zei…
Zo herkenbaar. En zo fijn dat de oorzaak gevonden is. Jammer dat die moeheid blijft bestaan. En m'n nagels zien er niet meer uit. Spijten, scheuren, ribbellen en lelijker dan lelijk. Vreselijk. Zelfs kort houden maakt het niet beter. En steeds die onverwachte spierpijn van ontsteking en zo. Heel naar allemaal. Maar toch blij omdat ik nu weet waar het vandaan komt.